DDessin

SALON DDessin 2019 _ Œuvres

entrée du salon, ATELIER RICHELIEU,

60 rue Richelieu, 75002, Paris

Un solo show de Baudouin COLIGNON présenté par la galerie le salon H

(FR)

(EN)

(ΕΛ)

Pour moi, le dessin c'est d'abord le regard, aussi je glisse assez souvent du dessin à la photo et inversement. De ma pratique dans la nature à celle de l'atelier, cet aller-retour est très présent. Je dessine sur du papier, sur des tablettes, mais surtout à la craie blanche sur des rochers irréguliers et abrasifs, ce qui est très malcommode. Mais j'aime cette difficulté du support, cette mise à l'épreuve du geste. Dessiner pour moi c'est tester les idées, par le corps et la matière.

Drawing, for me, is first a way of seeing, so often I switch from drawing to photo, and back again. This toing and froing is integral to my way of working outdoors and in my studio. I draw on paper, on a tablet computer, but above all I use white chalk to draw on irregular and abrasive rocks, which is most awkward. But I like the awkwardness of this medium, this testing of art strokes. Drawing to me is the testing of ideas, through hand movement and matter.

Για μένα σχέδιο είναι πάνω απ 'όλα το βλέμμα, γι' αυτό συχνά περνάω από το σχέδιο στη φωτογραφία και αντίστροφα. Από την πρακτική μου στη φύση σε εκείνη του εργαστηρίου, αυτό το συνεχές πήγαινα-έλα είναι πανταχού παρόν. Σχεδιάζω σε χαρτί, σε tablet, αλλά κυρίως με λευκή κιμωλία σε ακανόνιστους και λειασμένους βράχους, κάτι που είναι πολύ άβολο. Αλλά μου αρέσει αυτή η δυσκολία της επιφάνειας, αυτή η δοκιμασία της χειρονομίας. Το να ζωγραφίζω σημαίνει για μένα να δοκιμάζω τις ιδέες μέσω του σώματος και της ύλης.

(FR)

(EN)

(ΕΛ)

Le dispositif conçu pour DDessin 2019 regroupe un ensemble de dessins issus du travail dans le paysage. Il déploie un "nuage minéral" brouillant du centre à sa périphérie, les frontières entre image numérique et dessin, entre couleurs et noir et blanc. Sur la gauche cinq dessins défient les lois de l'apesanteur. Et sur un écran, cinq vidéos diptyques, - dessins à la craie blanche dans le paysage - sont présentées.

The installation created for DDessin 2019comprises a set of pictures from my landscape work. It displays a "mineral cloud" that from the centre to the periphery blurs the boundaries between digital image and drawing, between colours and black and white. On the left, five works defy the laws of gravity. Following the vertical diptych video "Weightlessness," five horizontal videos were presented.

Ο μηχανισμός που σχεδιάστηκε για το DDessin 2019 συγκεντρώνει ένα σύνολο σχεδίων που προέρχονται από την εργασία μου στο τοπίο. Αναπτύσσει ένα "πέτρινο σύννεφο" που αναμειγνύει, από το κέντρο ως την περιφέρεια του, τα όρια μεταξύ της ψηφιακής εικόνας και του σχεδίου, μεταξύ των χρωμάτων και του ασπρόμαυρου. Στα αριστερά, πέντε σχέδια αψηφούν τους νόμους της έλλειψης βαρύτητας.

LA SÉRIE "ROCHEQUIVOLE"

(FR)

(EN)

(ΕΛ)

"Rochequivole" est le titre d'une série de six dessins dont cinq sont ici présentés.

Le titre lui-même évoque l'idée paradoxale qui en est à l'origine. Imaginer que les roches volent dans l'air peut nous apparaître comme inverse à ce que nous percevons de la réalité quotidienne. À une autre échelle, les astres volent, non dans l'air, mais dans le vide, donc l'idée n'est pas aussi folle. Simplement elle ouvre en perturbant les pesanteurs habituelles, des libertés qui permettent au dessin des subtilités à imaginer.

Dans cette apesanteur générale, les trois mêmes acteurs, la roche, l'humain et le nuage, entreprennent une danse singulière inversant ainsi un court instant le sens et la logique des choses.

Plume, encre de Chine et lavis au pinceau japonais.

"Rochequivole" is a series of drawings five of which are presented here.

The very title evokes the paradoxical underlying idea. Imagining airborne rocks will seem at odds with our daily reality. Yet, on another scale, the heavenly bodies fly, not in air, but in emptiness, so the idea is not so crazy. By question in gour usual earthly gravity, it simply opens up freedoms that invest drawing with subtle imaginings.

In this weightlessness, the same three players rock, human, cloudjoin in a singular dance that for a brief moment upends the meaning and logic of things.

Pen, black Indian ink, and ink wash with a Japanese brush.

Το "Rochequivole" («η πέτρα που πετά») είναι ο τίτλος μιας σειράς από έξι σχέδια, πέντε από τα οποία παρουσιάζονται εδώ.

Ο ίδιος ο τίτλος αναφέρεται στην παράδοξη ιδέα από όπου και προέρχεται. Το να φανταστούμε ότι πέτρες πετούν στον αέρα, μπορεί να μας φαίνεται αντίθετο με αυτό που αντιλαμβανόμαστε στην καθημερινή μας πραγματικότητα. Σε μιαν άλλη κλίμακα όμως, τα αστέρια πετούν, όχι στον αέρα, αλλά στο κενό, οπότε η ιδέα δεν είναι και τόσο τρελή. Απλά καθιστά δυνατές, με το να αμφισβητεί τη συνήθη βαρύτητα, κάποιες ελευθερίες που επιτρέπουν στο σχέδιο να ονειρεύεται.

Σε αυτή τη καθολική έλλειψη βαρύτητας, οι τρεις ίδιοι πρωταγωνιστές, ο βράχος, ο άνθρωπος και το σύννεφο, συμμετέχουν σ’ έναν ξεχωριστό χορό αναστρέφοντας, για μια σύντομη στιγμή, το νόημα και τη λογική των πραγμάτων.

Πένα, σινική μελάνη και lavis με ιαπωνικό πινέλο.

LES VIDEOS

Apesanteur

rochequivole 06 50 x 50

rochequivole 04 50 x 50

rochequivole 05 50 x 50

rochequivole 02 50 x 50

rochequivole 03 50 x 50

Décalage

Tétragona

La feuille

Craie-nuage

Au centre, une photographie double, à la fois en couleurs

et en noir et blanc.

L'image appelée "suis-ici" est récurrente dans mon travail. Cette petite croix est pour moi un signe de repérage in situ, première trace à partir de laquelle j'organise toute mon action dans le paysage.

LE NUAGE MINÉRAL